Het Paasweekend zit er weer op en het is naar mijn idee nog nooit zo sfeerloos geweest als dit jaar. Uiteraard komt dat door Corona. Gelukkig was het prachtig weer en konden we vanuit de tuin onze nodige vitamine D weer opladen.
Dag 21
Gehesen in mijn roze konijnenpak heb ik door het hele huis eieren verstopt. Helaas voor mij staat het huis nogal leeg, dus het kwam erop neer dat ik ze eigenlijk als een soort roze Sinterklaasknecht door de woonkamer heb staan strooien. Het gaat om het idee. Een idee dat slecht uitpakte doordat de zon volop de huiskamerkant van het huis staat. Iets waar ik even geen rekening mee had gehouden en waardoor de woonkamer is veranderd in een chocoladeschaatsbaan. We hebben het maar snel opgeruimd en mijn zus niks verteld.
In de avond ging de deurbel. We verwachtten helemaal niemand en waren in de veronderstelling dat één van de buren dacht dat er een inbreker in het huis van hun buren zat. Gelukkig waren het mijn ouders die als verrassing paaschocolade en een prachtige bos gele tulpen kwamen brengen. Superleuk!
Dag 22
In de donkerste krochten van het internet ben ik op een forum gestuit waar mensen bij elkaar komen om elkaar vervolgens gek maken met vreemde complottheorieën en bangmakerijen. Zo heb ik voorbij zien komen dat het coronavirus een complot van Bill Gates is om werelddominantie te verkrijgen en dat “ze” met de nieuwe generatie van mobiele communicatie (5G), je kunnen besturen als robots. De meest vreemde die ik tot nu toe ben tegengekomen is de theorie dat vogels niet bestaan. De vogels die we zien zijn drones van de overheid om “ons” in de gaten te houden. De reden dat we steeds minder vogels zien is dat de batterij van deze drones op raken. Corona is in het leven geroepen om ons binnen te houden, zodat ze de batterijen kunnen vervangen. Met zowel verbazing als vermaak lees ik deze berichten. Op dezelfde wijze dat men een spookhuis in gaat of een horrorfilm kijkt, werkt het lezen van deze artikelen erg verslavend. Ik weet dat ik met stomheid geslagen ga zijn, maar toch ga ik even koekeloeren. Ik kan hier uren over doorgaan, dus wellicht wordt de meest bizarre theorie van de week wel een nieuwe rubriek in deze blog.
Dag 23
Mijn zwager heeft zijn eigen witgoed webshop. En doordat ik tijdelijk in zijn huis verblijf, ben ik om die reden ook parttime bij hem in dienst getreden. Naast Online Campagne Manager, mag ik mij dus ook chef goederenontvangst noemen. Gelukkig zijn deze functies goed te combineren en hoef ik niet zwaar te tillen. Vanwege de coronamaatregelen hoef ik niet eens een ontvangstbewijs te tekenen. Ik hoef enkel mijn naam door te geven.
Mijn toppunt van de dag was het verrassingsbezoek van mijn neefje. Heel verlegen kwam hij binnenlopen. Ik had het idee dat hij het maar raar vond dat hij op bezoek ging bij ons in zijn eigen huis. Iets waar ik hem geen ongelijk in kon geven. Al gauw was het weer helemaal vertrouwd en was de grote lach op zijn gezicht alweer snel terug.
Dag 24
Tijdens een potje Monopoly met mijn vriendin een tijdje geleden, presteerde ik het om op het kanskaartvakje te komen, waardoor ik vervolgens verplicht de Kalverstraat moest stelen die zij al helemaal had volgebouwd met hotels. Die avond sliep ik zelf in een hotel.
Om deze reden heb ik besloten om op zoek te gaan naar een spel dat we samen kunnen spelen. De keuze is gevallen op het Escape Room bordspel. Binnen een uur moet je allerlei gecompliceerde puzzels oplossen om vervolgens met deze oplossingen een combinatie van 4 sleutels te maken. De eerste twee van de drie puzzels gingen onwijs goed, maar voor de laatste puzzel hadden we nog een kwartier op de klok en mochten geen hints meer gebruiken. Hoe kon het dan dat deze laatste zo intens moeilijk was terwijl alle andere puzzels vrijwel vlekkeloos gingen… Uiteindelijk hebben we de escape room niet gehaald. Bij het opruimen kwamen we erachter dat we een volledig blad met informatie onder de doos hadden geschoven. Ach, het is altijd beter dan de Kalverstraat moeten stelen.
Dag 25
Ik heb besloten om het hardlopen weer eens op te pakken. Gezien de sportscholen dicht zijn merk ik dat ik een stuk futlozer ben dan voorheen. Met goede moed hield ik er vanaf de start een lekker tempo in. Wat begon als hard, eindigde al gauw in lopen, want na drie minuten was ik volledig uitgeteld. Nu zorgen dat dit een gewoonte wordt, zodat ik in ieder geval 5 minuten onafgebroken kan lopen en ik er snel een minder beschamend stuk over kan schrijven.
Dat was hem weer voor deze week. Dit weekend ga ik de moed verzamelen om nog meer te bewegen en uiteraard genieten van het zonnige weekend. Stay safe en tot volgende week!